Διάστρεμμα
Διάστρεμμα, λέγεται η βίαιη διάταση ή ρήξη των μαλακών μορίων (συνδέσμων, θυλάκου, σπάνια μυών) που συγκρατούν μια άρθρωση. Τα διαστρέμματα, είναι συχνότερα στα κάτω άκρα και λιγότερο στα άνω. Οι συνδεσμικές κακώσεις της ποδοκνημικής, περιλαμβάνουν τη μερική ή ολική ρήξη του έξω και του έσω συνδέσμου, καθώς και της κάτω κνημοπερονιαίας συνδέσμοσης.
Τα συνδεσµικά διαστρέµµατα ποδοκνηµικής συνήθως διαβαθµίζονται µε βάση τη σοβαρότητά τους. Βαθµού I είναι αυτά µε µια ήπια διάταση του 2 συνδεσµικού συµπλέγµατος χωρίς αστάθεια στην άρθρωση, Βαθµού II αυτά µε µερική ρήξη του συνδεσµικού συµπλέγµατος µε µια µέτρια αστάθεια στην άρθρωση ενώ Βαθµού III είναι τα διαστρέµµατα στα οποία έχουµε πλήρη ρήξη των συνδέσµων και σοβαρή αστάθεια στην άρθρωση. Κλινικά, αυτή η διαβάθµιση µπορεί να είναι υποκειµενική ειδικά στο οξύ στάδιο και εάν δεν υπάρχουν ακτινολογικές εξετάσεις όπως υπέρηχος ή µαγνητική τοµογραφία για να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση.
Κλινική εικόνα
- Πόνος και ευαισθησία, των οποίων αυξάνεται η ένταση µε την κίνηση της προσβεβληµένης περιοχής.
- Πρήξιµο (διόγκωση – οίδηµα) στην τραυµατισµένη περιοχή.
- Συστολή µυός από αθέλητες συσπάσεις.
- Χωλότητα, δυσκολία στην βάδιση.
- Μελάνιασµα, που µπορεί να εµφανισθεί λίγες µέρες µετά τον τραυµατισµό και που οφείλεται πιθανόν σε ρήξη κάποιου συνδέσµου σε 3ου βαθµού διάστρεµµα. Μπορεί να παρατηρηθεί και αιµορραγία µέσα στην άρθρωση- αίµαρθρο και µικροτραυµατισµοί των αρθρικών επιφανειών. Σε αυτή τη φάση πρέπει να διαφοροδιαγνωσθεί το διάστρεµµα από το εξάρθρηµα και το κάταγµα στην περιοχή
Τρόποι Θεραπείας
Σύµφωνα µε την ανασκόπηση των Richard Seah & Sivanadian Mani-Babu που αφορά την καλύτερη τακτική για τη διαχείριση ενός διαστρέµµατος ποδοκνηµικής την τελευταία δεκαετία βρέθηκε ότι για τα ήπια ή τα µέτρια διαστρέµµατα η λειτουργική θεραπεία (η οποία µπορεί να περιλαµβάνει ελαστική περίδεση, µαλακό γύψινο επίδεσµο, εφαρµογή tape ή νάρθηκα σε συνδυασµό µε εκπαίδευση του συντονισµού) είναι στατιστικά καλύτερη από την ακινητοποίηση.
Για πιο σοβαρά διαστρέµµατα µια µικρή περίοδος ακινητοποίησης είναι απαραίτητη. Η ελεγχόµενη εκγύµναση αποκατάστασης σε συνδυασµό µε τη συµβατική θεραπεία για το διάστρεµµα φαίνεται να είναι ευεργετική παρόλο που κάποιες µελέτες δείχνουν αντίθετα αποτελέσµατα.
Τουλάχιστον τρία διαφορετικά είδη φυσιοθεραπευτικών τεχνικών χρησιµοποιούνται για την αποκατάσταση του διαστρ.
- Ασκήσεις εύρους κίνησης οι οποίες επαναλαµβάνονται ενεργητικά ή παθητικά στο πλήρες εύρος κίνησης της άρθρωσης.
- Η κινητοποίηση της άρθρωσης χρησιµοποιείται για να βοηθήσει συµπληρωµατικά την κίνηση στην άρθρωση.
- Οι διατάσεις χρησιµοποιούνται για να αυξήσουν την ελαστικότητα των µυών και του συνδετικού ιστού όπως των συνδέσµων και του αρθρικού θύλακα.
Από αυτά η κινητοποίηση της άρθρωσης έχει υποστηριχθεί να είναι πολύ αποτελεσµατική για τη βελτίωση της δυσλειτουργίας της άρθρωσης και την ανακούφιση του πόνου.
Επίσης τα παρακάτω φυσικά μέσα,βοηθούν στην αποκατασταση του διαστρέμματος
- TECAR THERAPY
- Laser
- Υπέρηχα κύματα
- Κρουστικά υπέρηχα κύματα
- TAPING
- Τ.Ε.Ν.S
- Published in Μυοσκελετικές Παθήσεις, Υπηρεσίες
Έξω Επικονδυλίτιδα
Η έξω επικονδυλίτιδα είναι μια κάκωση των τενόντων των εκτείνοντων μυών του καρπού και των δακτύλων λόγω της υπερβολικής καταπόνησής τους και τελικά την εκφύλιση και όχι τη φλεγμονή τους, όπως συνηθίζεται να λέγεται. Οι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί στην έκφυση των εκτεινώντων μυών, οδηγούν πιθανότατα σε μικρές ρήξεις που επουλώνονται με ίνωση και σχηματισμό κοκκιωματώδους ιστού. Η έξω επικονδυλίτιδα ανήκει στα σύνδρομα υπέρχρησης (υπερβολική χρήση) και παρουσιάζεται στον έξω επικόνδυλο της περιοχής του αγκώνα. Αν και προσβάλλει και άλλες κατηγορίες ανθρώπων πέραν των τενιστών χαρακτηρίζεται ως πάθηση των τενιστών λόγω του ότι αυτοί προσβάλλονται συνηθέστερα εξ’ αιτίας των ιδιαιτεροτήτων και των τεχνικών απαιτήσεων του αθλήματός τους. Εκτός των αθλητών του τένις εμφανίζεται συχνότερα σε μουσικούς και χειρονάκτες ενώ προσβάλλει συνήθως ηλικίες μεταξύ των 40 – 50 ετών.
Κλινική εικόνα
- Αδυναμία σε απλές καθημερινές κινήσεις όπως το άνοιγμα/κλείσιμο της βρύσης, το άνοιγμα της πόρτας ακόμα και μιας απλής χειραψίας
- Πρωινή δυσκαμψία του αγκώνα και το αίσθημα νυγμών
- Δυσκολία στο σφίξιμο γροθιάς και στην έκταση των δακτύλων
Τρόποι Θεραπείας
Φυσιοθεραπεία χρησιμοποιώντας τις παρακάτω τεχνικές:
- TECAR THERAPY
- Laser
- Υπέρηχα κύματα
- Κρουστικά υπέρηχα κύματα
- Τ.Ε.Ν.S
- Μάλαξη, εγκάρσια μάλαξη
- Κινητοποίηση της άρθρωσης (mobilization)
- Ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης ( πλειομετρική ενδυνάμωση των εκτεινόντων μυών)
- Taping (kinesiotape, simple tape)
- Published in Μυοσκελετικές Παθήσεις, Υπηρεσίες
Αυχενικό Σύνδρομο
Αίτια και παθογένεια στο αυχενικό σύνδρομο
Το αυχενικό σύνδρομο είναι μια κατάσταση η οποία αναφέρεται στη γενικότερη συμπτωματολογία ή τα συμπτώματα τα οποία προκαλούνται από παθήσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (Α.Μ.Σ.Σ.) και όχι στα αίτια.
Μεταξύ των αίτιων, τα οποία ενέχονται για την πρόκληση των συμπτωμάτων αυτών, συμπεριλαμβάνονται:
- Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου η οποία με τη σειρά της μπορεί να ενοχοποιηθεί για παρέσεις – παραλύσεις μυϊκών ομάδων λόγω πίεσης των νευρικών ριζών ή και του νωτιαίου μυελού
- Τα τροχαία ατυχήματα
- Οι θλάσεις των μυών
- Η σπονδυλολίσθηση
- Ο ευθειασμός της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (Α.Μ.Σ.Σ.)
- Οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις των σπονδυλικών σωμάτων και των μεσοσποδυλίων δίσκων
- Η μυελοπάθεια λόγω της πίεσης των νεύρων και του Νωτιαίου Μυελού
- Η προβολή του μεσοσπονδυλίου δίσκου
Συμπτώματα για τα οποία ευθύνεται το αυχενικό σύνδρομο
Το αυχενικό σύνδρομο έχει τα εξής συμπτώματα:
- Κεφαλαλγίες
- Πόνος στον ώμο, στο βραχίονα, στο χέρι
- Πόνος στον αυχένα
- Δυσκαμψία: Οι ασθενείς εμφανίζουν μείωση του εύρους κινήσεων του αυχένα, ιδίως στην κάμψη – έκταση και στις πλάγιες κλίσεις
- Ζαλάδες, ίλιγγοι, εμβοές
- Αστάθεια στο περπάτημα ή διαταραχές στην ούρηση (κυρίως στη μυελοπάθεια)
- Αισθητικές διαταραχές στα άνω άκρα: Εμφανίζουν μούδιασμα, ψευδές αίσθημα κρύου, ή ζεστού, ή βελόνια, ή φαγούρα, στην ωμοπλάτη, στον Βραχίονα αλλά και στην άκρα χείρα. Μερικοί ασθενείς νιώθουν ψευδώς ότι δήθεν “το χέρι τους είναι φουσκωμένο ή πρησμένο”.
- Μυϊκή αδυναμία
Τρόποι Θεραπείας
Η θεραπεία του αυχενικού συνδρόμου συνήθως είναι μια επίπονη προσπάθεια που περιλαμβάνει:
- Μείωση των δραστηριοτήτων του ασθενή , αλλά όχι ακινητοποίηση
- Φαρμακευτική αγωγή που καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό
- Ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, που μπορεί να ξεκινήσει αμέσως ή σε κάποιες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης
- Published in Μυοσκελετικές Παθήσεις, Υπηρεσίες
Οσφυαλγία
Η λέξη οσφυαλγία αναφέρεται στη συμπτωματολογία δηλαδή το άλγος στην οσφύ (πόνος στη μέση) και όχι στα αίτια.
Η οσφυαλγία είναι μια από τις σημαντικότερες κοινωνικο-οικονομικές παθήσεις και ένα από τα σημαντικά θέματα υγείας σήμερα. Κατά μέσο όρο, θεωρείται ότι το 50-90% του ενήλικου πληθυσμού έπασχε ή πάσχει από οσφυαλγία. Επίσης, εκτιμάται ότι το 28% του πληθυσμού θα έχει την εμπειρία της οσφυαλγίας μία φορά τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της ζωής, το 14% θα έχει την εμπειρία επεισοδίων οσφυαλγίας που θα διαρκέσουν τουλάχιστον 2 εβδομάδες, ενώ το 8% του εργαζόμενου πληθυσμού θα έχει εμπειρία οσφυαλγίας 1 φορά το χρόνο
Συχνότητα Οσφυαλγίας
- Η συχνότητα της οσφυαλγίας αυξάνει σημαντικά με την πρόοδο της ηλικίας
- Η οσφυαλγία και η αυχεναλγία είναι το τρίτο κατά σειρά αίτιο μακροχρόνιας λειτουργικής ανικανότητας μετά τις καρδιαγγειακές παθήσεις ενώ βρίσκονται στη δεύτερη κατά σειρά συχνότητας θέση των αιτιών βραχυπρόθεσμου περιορισμού δραστηριοτήτων
- Είναι σημαντικά συχνότερη μεταξύ των γυναικών παρά μεταξύ των ανδρών
Μορφές Οσφυαλγίας
Η οσφυαλγία μπορεί να χαρακτηριστεί από τη διάρκεια των συμπτωμάτων ως:
- Οξεία (Acute Low Back Pain, λιγότερο από 4 εβδομάδες)
- Yπoξεία (Subacute, 4-12 εβδομάδες)
- Χρόνια (Chronic, πάνω από 12 εβδομάδες)
Αιτιολογία της Οσφυαλγίας
Η πλειοψηφία των αιτίων της οσφυαλγίας προέρχεται από καλοήθη μυοσκελετικά προβλήματα και αναφέρονται ως μη ειδική οσφυαλγία.
Ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την οσφυαλγία περιέχει συνήθως:
- Παθητική φυσικοθεραπεία για τον έλεγχο του πόνου με την βοήθεια kαι ιατρικών συσκευών
- Ασκήσεις και πρόγραµµα σταθεροποίησης της οσφυοπυελικής περιοχής
Τρόποι Θεραπείας
Παθητική φυσικοθεραπεία
Η παθητική φυσικοθεραπεία στηρίζεται στο γεγονός ότι στην οξεία φάση δεν επιχειρείται κινητοποίηση του ασθενούς αλλά ο φυσικοθεραπευτής, με την βοήθεια ιατρικών συσκευών, μαλάξεων και άλλων μεθόδων, προσπαθεί να μειώσει τον πόνο του ασθενούς. Συνοπτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάτι από τα ακόλουθα:
- TECAR THERAPY
- Εφαρμογή θερμότητας/ψυχρού
- Trigger point
- Μονάδες TENS
- Ιοντοφόρεση
- Υπέρηχοι
- Βελονισμός
- Θεραπευτική μάλαξη
Πρόγραμμα σταθεροποίησης της οσφυοπυελικής περιοχής
Το πρόγραμμα αποκατάστασης αρχίζει µε το τεστ αξιολόγησης του εγκάρσιου κοιλιακού και του πολυσχιδή. Σε ασθενείς µε οσφυϊκό πόνο έχει αποδειχθεί ότι το έλλειμμα αφορά την αντοχή και όχι τη δύναμη. Το τεστ περιλαμβάνει ισομετρικές συσπάσεις συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας και επαναλήψεων. Ο ασθενής εκπαιδεύεται στη σύσπαση του εγκάρσιου κοιλιακού από την τετραποδική ή την ύπτια θέση. Η σπουδαιότερη αρχή αυτού του τεστ είναι να διδαχθεί ο ασθενής τη σύσπαση του εγκάρσιου κοιλιακού, του κάτω κοιλιακού τοιχώματος, χωρίς να υπάρξει σύσπαση στους άλλους κοιλιακούς μύες.
- Published in Μυοσκελετικές Παθήσεις, Υπηρεσίες